Każdy region, subregion, wieś, a nawet rodzina mają swoje tradycyjne, ulubione potrawy, wykonywane według sprawdzonych receptur. Niektóre z nich są rodowymi tajemnicami, przekazywanymi z pokolenia na pokolenie - można poznać ich smak, jednak przepis nie zostanie nam udostępniony. Ostatnio powraca się do lokalnych tradycji, ważna staje się wspólnotowość. Wzrosła także świadomość tego co jemy, pojawiły się programy promujące zdrową żywność, doceniane są produkty wytwarzane z lokalnych odmian oraz pochodzące z ekologicznych gospodarstw i upraw.
Ten trend ma też swoje podłoże w tęsknocie za smakami dzieciństwa, w czasach gdy w nadmiarze zaczęła nas otaczać żywność wysoko przetworzona, ogólnodostępna, o powtarzalnych smakach.
Produkty kulinarne związane są z typem gospodarki na danym obszarze, zamożnością, kulturą, upodobaniami smakowymi. Należą do nich np. kurpiowskie psiwo kozicowe, fafernuchy czy rejbak, powszechnie wypiekany chleb na zakwasie, a także mazowieckie sójki, sery, podlaska czarna kiszka i kiełbasy czy korowaj weselny. Pośród producentów można wymienić: pszczelarzy z Kurpi i znad Bugu, grójeckich sadowników, właścicieli gospodarstw ekologicznych z różnych części województwa, rolników, hodowców bydła i trzody. Żywność tradycyjną wytwarzamy niejednokrotnie również my sami, bazując na własnych lub sprawdzonych produktach, korzystając z rodzinnych lub lokalnych przepisów.
Produkty regionalne są rejestrowane w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Do tej pory w województwie mazowieckim na ministerialnej liście pojawiło się 87 pozycji i należy się spodziewać, że z czasem ich przybędzie. Sposoby wytwarzania tradycyjnych wyrobów żywnościowych mają też szansę znaleźć się na liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego.
Dzięki sile, jaka tkwi w podtrzymywanych na Mazowszu tradycjach kulinarnych, możemy wciąż, z radością i przekonaniem o ich wyjątkowości, rozkoszować się dawnymi smakami.