Ten trend ma też swoje podłoże w tęsknocie za smakami dzieciństwa, w czasach gdy w nadmiarze zaczęła nas otaczać żywność wysoko przetworzona, ogólnodostępna, o powtarzalnych smakach.

Produkty kulinarne związane są z typem gospodarki na danym obszarze, zamożnością, kulturą, upodobaniami smakowymi. Należą do nich np. kurpiowskie psiwo kozicowe, fafernuchy czy rejbak, powszechnie wypiekany chleb na zakwasie, a także mazowieckie sójki, sery, podlaska czarna kiszka i kiełbasy czy korowaj weselny. Pośród producentów można wymienić: pszczelarzy z Kurpi i znad Bugu, grójeckich sadowników, właścicieli gospodarstw ekologicznych z różnych części województwa, rolników, hodowców bydła i trzody. Żywność tradycyjną wytwarzamy niejednokrotnie również my sami, bazując na własnych lub sprawdzonych produktach, korzystając z rodzinnych lub lokalnych przepisów.

Produkty regionalne są rejestrowane w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Do tej pory w województwie mazowieckim na ministerialnej liście pojawiło się 87 pozycji i należy się spodziewać, że z czasem ich przybędzie. Sposoby wytwarzania tradycyjnych wyrobów żywnościowych mają też szansę znaleźć się na liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego.

Dzięki sile, jaka tkwi w podtrzymywanych na Mazowszu tradycjach kulinarnych, możemy wciąż, z radością i przekonaniem o ich wyjątkowości, rozkoszować się dawnymi smakami.